Witajcie :)

Jestem Monika. Mieszkam we Wrocławiu. Właśnie oczekuję na swoje pierwsze dziecko... miało się pojawić 13 lutego, ale jakoś się jej widocznie nie śpieszy (mnie już trochę wręcz przeciwnie;) choć w taką pogodę też nie chce mi się nigdzie wychodzić!). W każdym razie - mam nadzieję, że wkrótce będę się wypisywała na forum, co i jak z tym małym człowieczkiem. Ech

szkoda że na walentego nie przyszło

gratulacje ,pewnie nerówka bo w każdej chwili może przyjść na świat chłopiec czy dziewczynka??

to powodzenia i daj koniecznie znac jak dzieciątko sie pojawi:)

Witaj u nas i czekamy na wiadomosci

bedzie nam razniej!witamy!

Witaj

Dzięki za ciepłe przywitanie Czekam na dziewczynkę, ale - hmm, zawsze może być zaskoczenie. Moja koleżanka przez kilka miesięcy myślała, że będzie dziewczynka, później okazało się, że jednak chłopiec, a na końcu wyszło i to i to - bliźniaki! Nie mogę uwierzyć, jak to dziś możliwe, żeby przeoczyć taki fakt na usg!? Życie pełne niespodzianek

witaj

Monja faktycznie nie wiem jak to możliwe ale była niespodzianka przy porodzie

Monja napisał:Dzięki za ciepłe przywitanie Czekam na dziewczynkę, ale - hmm, zawsze może być zaskoczenie. Moja koleżanka przez kilka miesięcy myślała, że będzie dziewczynka, później okazało się, że jednak chłopiec, a na końcu wyszło i to i to - bliźniaki! Nie mogę uwierzyć, jak to dziś możliwe, żeby przeoczyć taki fakt na usg!? Życie pełne niespodzianek

Monja za to bliźniaki się lepiej "chowie"

A co do tego lekarza no co przeca sie chłop nie pomylił raz widział babe raz chłopa

witaj i czekamy razem z Tobą

witaj

Witaj

Witam serdecznie

witaj ;)

Witaj Monja, ale to czekanie pewnie cię dobija, ja już nie mogłam wysiedzieć, urodziłam córcię tydzień po terminie. Okropne jest takie czekanie, ale trzymam mocno kciuki, by wszystko się udało

ja urodziłam dziewczyny w 36 tyg i nie chciałabym widzieć jak ja bym wyglądała w 40 tyg lub 41

Mnie to czekanie już męczy bardzo. Od 7 stycznia zaczęła się nerwówka, bo mała zeszła tak nisko, że istniało ryzyko przedwczesnego porodu. Więc miałam za zadanie się oszczędzać i przetrzymać ją do 38tyg. Jak się okazało - mała nie chce wyjść do dzisiaj. Ten ostatni miesiąc jest najbardziej męczący. Tym bardziej, że do Nowego Roku pracowałam normalnie, a teraz jestem w domu - co ma swoje plusy, ale jak wszystko - gdzieś ma granice. Ogólnie czuję się dobrze, jestem sprawna i samodzielna, przytyłam 10kg, więc jakoś mnie to nie stresuje. Ale działają mi już na nerwy smsy i maile, które ostatnio przychodzą chmarami od zainteresowanych, z pytaniami czy już urodziłam i co tak długo?! Ja na prawdę nie siedzę z zaciśniętymi nogami i nie trzymam jej tam na siłę. W sobotę mamy wstawić się w szpitalu...hmm. Jeśli chodzi o fizyczny aspekt ciąży i dolegliwości - to jestem miło zaskoczona, zniosłam to dobrze, organizm zareagował poprawnie. Gorzej, jeśli mowa o psychice - reakcjach na zmianę trybu życia, na podejście innych do mnie, jak do "chorej", na perturbacje z służbą zdrowia... Myślę, że żeby znaleźć się w depresji poporodowej wcale nie trzeba specjalnych zabiegów i warunków, generalnie - otoczenie temu sprzyja. Mam nadzieję, że będę miała na tyle siły w sobie, że sprostam wyzwaniom, jakie stawi przede mną ta mała istotka. Niedługo wiosna. Słońce się przyda

Monja wydaje mi sie ze jak zobaczysz swoje malenstwo wszystko minie i juz bedziesz sie tylko cieszyc najwyrazniej Twojej dzidzi jest dobrze w brzuszku mamsi i nie chce z niego wyjść

Te sms-y i telefony z pytaniami: "jak się czujesz?" "kiedy rodzisz?" "czy to juz ?" " a czemu jeszcze nie ?" "a co mówi lekarz ?" .....itp itd wrrrrrrrr jak sobie to przypomnę.....

Oszaleć można.
Ja jak już byłam w szpitalu i czekałam na rozwiązanie, to po prostu wyłączyłam telefon, albo ściszałam dzwonek i nie odbierałam ani nie odpisywałam na żadne sms-y, bo już miałam ich serdecznie dość.
Dziewczyny na sali przed porodowej robiły podobnie. Nie ma nic gorszego jak się tak czeka na poród jak na zbawienie, a tu co chwile te durne pytania....

do mnie napisała szwagierka co potrzebuje i gdzie leze na jakim oddziale!a ja juz byłam jedna noga na patologi a druga na porodówce!na odczep napisałam RODZEEEEEEE!nie musiałam nic tłumaczyć!telefon umilkł!

ja tel nie miałam przy sobie
za to mój chłop obsługiwał i mojego fona i swojego no i mnie oczywiście a raczej przede wszystkim!!

Monja napisał:Jestem Monika. Mieszkam we Wrocławiu. Właśnie oczekuję na swoje pierwsze dziecko... miało się pojawić 13 lutego, ale jakoś się jej widocznie nie śpieszy (mnie już trochę wręcz przeciwnie;) choć w taką pogodę też nie chce mi się nigdzie wychodzić!). W każdym razie - mam nadzieję, że wkrótce będę się wypisywała na forum, co i jak z tym małym człowieczkiem. Ech

witaj

witaj

mnie to czekanie ominelo
poszlam na zaplanowana cesarke i teraz tez pojde